”Ονειρεύομαι μια αγάπη που είναι κάτι περισσότερο από δύο
ανθρώπους που η μόνη τους επιθυμία είναι να κατέχουν ο ένας τον
άλλο”.
Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Συμβουλευτική/ Θεραπεία ζεύγους αναζητούν τα ζευγάρια που δεν
αισθάνονται πια πως η σχέση τους καλύπτει τις συναισθηματικές τους
ανάγκες. Οι συντροφικές σχέσεις έχουν ,όπως και οι προσωπικές μας
ζωές, μεταβάσεις και στάδια, τα οποία βάζουν σε δοκιμασία την κοινή
ζωή του ζευγαριού. Αν τα μέλη του ζευγαριού δεν λαμβάνουν πληρότητα
από τη συνύπαρξη, τότε η θεραπεία ζεύγους είναι ο ”κοινός τόπος” , για
να επανσυνδεθούν και να διερευνήσουν εκ νέου τη σχέση τους.
Tα συστατικά που συνθέτουν τη θεραπεία ζεύγους είναι σαφώς το παρόν
του ζευγαριού και η ένταξη της κοινής του ζωής στο εδώ και στο τώρα.
Πέρα όμως από το κοινό παρόν του ζεύγους, αναδύεται στη θεραπεία η
εμπειρία που το κάθε μέλος ξεχωριστά έχει από τη δική του πατρική
οικογένεια, ως ένα ακόμη συστατικό που συνυφαίνεται στη ζωή του
ζευγαριού.
Είμαστε οι άνθρωποι ως σύντροφοι, ως γονείς και ως αυτοτελείς
οντότητες πολυφωνικές υπάρξεις και πρόσωπα της ιστορίας που μας
γέννησε και της ιστορίας που γεννάμε. Αυτή η πολυφωνία αποδομείται
και ανασυντίθεται στη συμβουλευτική ζεύγους. Το ζευγάρι διευθετεί
θέματα που δυσχαιρένουν την ποιότητα της σχέσης και το κάθε μέλος
ξεχωριστά βρίσκει την προσωπική του φωνή, μερίδιο σύμπραξης και
ευθύνης στη κοινή τους ζωή.
Είναι σημαντικό να φωτιστεί πως τα ζευγάρια που έρχονται στη
θεραπεία έχουν ακόμη συναισθηματικά αποθέματα , κοινούς στόχους
και επιθυμίες που αναδύονται κατά τη θεραπευτική εργασία .Αυτά τα
αποθέματα είναι το υλικό, όπου ο θεραπευτής και το ζευγάρι από
κοινού, δομούν το καινούργιο και κοινό συμβόλαιο της σχέσης και
δρομολογούν τη βελτίωση στην επικοινωνία , την αυτονομία στο ”μαζί”
και την συμβίωση στο ”εμείς”.
